«Ἄσπρο τριαντάφυλλο» για τον “Ἴδα”...

ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΙΟΥΛΙΟΣ 1920. Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΜΗΝΑΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΙΩΝΟΣ ΔΡΑΓΟΥΜΗ

 

ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ του  Ν.Ε.Π.*

 

   εις μνήμην Ι.Δ.

 

Ἄσπρο τραντάφυλλο φορῶ

καὶ δὲν λογιάζω τὸν καιρὸ

ποὺ ὀμπρός μου ἀλύπητος περνᾶ

καὶ σκίζει λόγγους καὶ βουνά.

Ἐγὼ θὰ στέκω πάντα ὀρθός,

κι ἂς εἶναι πίβουλος ὁ ὀχτρός,

κι ἂν σημαδεύει τὴν καρδιά

–μὴ σκιάζεστε, ὠρὲ παιδιά–

θά ’ρθει κι ἡ μέρα ἡ στερνή,

ν’ ἀστράψει ὁλοφωτεινή

τοῦ Δίκαιου ἡ ἀπαντοχή

ποὺ καρτερεῖ ὁλομοναχή.

Ἄσπρο τριαντάφυλλο φορῶ

ἀντίκρυ στὸν θολὸ καιρό,

ἐδωνὰ πάνω στὴ καρδιά,

ποὺ τὴν ματώσαν τά «παιδιά»

πουλώντας νταϊκλίκι

ποὺ τὸ βαφτίσαν νίκη.

  

 Ἄσπρο τριαντάφυλο φορῶ...

 

                                Ἀκούοντας τὸ CD

                               ἀπὸ τὸ Βογατσικό

                               6.4.25

                                Ν.

 

 

 

Δῆλον ἄδηλον

 

Ποιός τὰ βαστᾶ καὶ ποιός τὰ πιάνει;

Τὰ ἀλάνια βγῆκαν στὸ σεργιάνι

κι ἀντάμα μὲ τοὺς μισθοφόρους

καὶ τοὺς κομψοὺς κονδυλοφόρους

λογχίσανε τὸ παλληκάρι

ποὺ ἄσπρο τριαντάφυλλο φορεῖ

στὸ μέρος τῆς καρδιᾶς. Μπορεῖ

νὰ θάρρεψαν τὴν ἄλλη αὐγή

πῶς, πιὰ, στοῦ τάφου τὴ σιγή,

σώπασε καὶ βαθειὰ κοιμᾶται

κι οὐδὲ κανεὶς πιὰ τὸ θυμαται.

Καὶ θά ’ρθουνε ὕστερα λεχρίτες

σωτῆρες καὶ κομπογιαννίτες

καὶ θ’ ἀγορεύουνε στὰ φόρα

καὶ, στὴν τρελὴ τὴν κατηφόρα,

ποιός τοὺς βαστᾶ καὶ ποιός τοὺς πιάνει,

ὡς σέρνουνε τρελὸ γαϊτάνι

Ὅμως, αὐτὸ ψηλὰ ἀνεβαίνει

μές στὸν αἰθέρα καὶ προβαίνει,

ὅπως γαλήνιος, ἐρωτιάρης

τῆς χαραυγῆς ὁ καβαλάρης.

 

Εἰς Μνημόσυνον

31.7.25

Ν.

 

* Ο Ν.Ε.Π. εἶναι σεβαστός και πολυαγαπητός μου φίλος, Ὁμότιμος Πανεπιστημιακός δάσκαλος που ἀγαπᾶ τὸν Ἴωνα Δραγούμη καὶ τὸ  Βογατσικό (κι ας μην το έχει επισκεφτεί ποτέ).