«Μπλάβη ἀστραπή στὴν άκρα του γκρεμού μας...»

Ένα ποίημα του Νίκου Καζαντζάκη για τον Ι. Δραγούμη 

 

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΙΩΝΑ ΔΡΑΓΟΥΜΗ

 

Μὲσ’ στὴ σγουρή σου φλόγα τυλιμένος,
στὴν πιὸ ἀψηλη κορφή στὸ Καθαρτήρι,
στέκεις ὀρθός καὶ συντηρᾶς τὸ Γένος
Τὸ ἄναντρο ἐσὺ τῆς Λησμονιᾶς ποτήρι
δὲν καταδέχτηκες νὰ πιεῖς, ἀντάρα
νὰ μὴν πλακόσει τὸ μυαλό, χατήρι
νὰ μὴ σοῦ κάμει ὁ Θεος κι ἀλησμονιάρα
μὴ σκορπιστεῖ στὰ μάβρα κυπαρίσσια
τοῦ ἄντρους ἡ πιὸ τρανή ἀρετή, ἡ Λαχτάρα.
Περήφανη ψυχή παληκαρίσια,
ἀπόξω ἀπ’ τῆς Παράδεισος τὴ θύρα,
τὴν γκρίζα κεφαλή κρατῶντας ἴσια,
ζητιάνος σὺ δὲ γίνεσαι στὴ μοῖρα·
δὲ θές νὰ μπεῖς καὶ στὴ γλυκειά ζαλάδα
τῆς βουρκιασμένης ἐφτυχιᾶς τὴν πύρα
ποὺ σ’ ἔκαιγε νὰ σβύσεις, τὴν Ἑλλάδα!
Περίσια γιὰ Παράδεισό ’σαι ἀντάρτης
καὶ λαχταρᾶς τῆς γῆς τὴν ἀγριάδα.
Τὰ χελιδόνια γύρισαν κι ὁ Μάρτης
χλωρός σὰ μιάν καινούρια Λάβρα ἀνθίζει·
Δραγούμη, ἀνοίξαν οἱ ψυχές καὶ θάρτεις
τὴ γῆς ξανά νὰ πιάσεις μετερίζι·
βγάλε τὸ ματωμένο σου μαντήλι,
παιχνίδι ’ναι ἡ ζωή καὶ παιχνιδίζει
πα στὰ χοντρὰ φιλήδονά σου χείλη·
γιομόσαν τὰ κορμιά ψυχὴ κι ἀντράλα
κι ἄντρες λεβέντες γίναν οἱ γραικύλοι.
Ὦ λύκαινα Παληκαριά, τὸ γάλα
τῆς λεφτεριᾶς τὸν βύζαξες καὶ τώρα,
μονιάς, σὲ γάβρο στεναγμό καβάλα,
λιγνός Ἀκρίτας τρογυρνάει τὴ χώρα,
τὰ σύνορα μετράει, μετράει τὸ νοῦ μας,
τὸν κίντυνο νογάει κι ὁρμάει μὲ φόρα,
μπλάβη ἀστραπή στὴν ἄκρα τοῦ γκρεμοῦ μας!

 

ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ

2-10-1940

 

 

*Δημοσιεύθηκε στο ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΙΩΝΑ ΔΡΑΓΟΥΜΗ  τεύχος 342 της Νέας Εστίας (Έτος ΙΕ΄, Τομ. 29^ος, 15 Μαρτίου 1941), σελ. 222.