Όταν η χαρά του φανατικού δεν μπορεί να κρυφτεί…

 

 

…οὖ δύναται πόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὅρους κειμένη 

 [Κατά Ματθαῖον 5:14]

ΜΕ ΕΝΑΝ ΑΝΟΗΤΟ (και ποινικά ελεγχόμενο...) χαρακτηρισμό τιτλοφορεί ένα κείμενό του, που ανέβασε στο fb στις 2 Οκτωβρίου 2025, ο Βλάσης Αγτζίδης γνωστός για την αμετροέπειά του, την συστηματική ιδεολογική κατάχρηση της ιστορίας και το δυσεξήγητο (με τυπικούς όρους ορθολογισμού…) μίσος που αυτός διαχρονικά τρέφει προς τον Ίωνα Δραγούμη.

Στο γεμάτο φανατισμό και υπερχειλίζουσα παραφορά κείμενό του, καταλήγει σχεδόν να «εισηγείται» την απομάκρυνση του μνημείου (όταν κάποτε ωριμάσει η οργή των Μικρασιατών προσφύγων –ή των επιγόνων και των συλλόγων τους– απέναντι στον Ίωνα Δραγούμη, προδότη του Μικρασιατικού Ελληνισμού και του Βενιζελικού Μεγαοϊδεατισμού...).

Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η ευκολία με την οποία καταλήγει στη βεβαιότητα πως «αναρχικοί κατέστρεψαν το μνημείο» (τον διορθώνω διότι δεν κάηκαν απλώς τα στεφάνια. Το μνημείο έχει καταστραφεί) από αντιεθνικιστικό μένος. Πληροφορώ λοιπόν, τον πολυγραφότατο διδάκτορα ιστορίας ότι πάλι «ψαρεύει στα ρηχά»: Διότι ΠΡΟΦΑΝΩΣ ακροδεξιοί–ναζιστές πυρπόλησαν το μνημείο. Πνευματικά εγγόνια και μιμητές τού εκτελεστή Γύπαρη (και μισθοφόρου του Ελευθ. Βενιζέλου). 

Αν δει κανείς τα τρικάκια που σκορπίστηκαν γύρω από το μνημείο πριν λίγα χρόνια θα συμπεράνει ότι αυτό που σχεδιάστηκε απλώς υλοποιήθηκε φέτος.… Ποτέ αναρχικοί ή ακροαριστεροί δεν έχουν επιτεθεί στο μνημείο τα πενήντα χρόνια της μεταπολίτευσης. Δεν έχουν λόγους...  Διότι ο Δραγούμης υπήρξε θύμα της πολιτικής βίας!

 

 

 

 Η βασιλόφρων Δεξιά προστατεύει τους ήρωές της

του ΒΛΑΣΗ ΑΓΤΖΙΔΗ

Μια μεγάλη κινητοποίηση με τη συλλογή υπογραφών έγινε με αφορμή την (sic) πυρπόληση των στεφανιών στο μνημείο του Ίωνα Δραγούμη.

Προφανώς κάποιοι αναρχικοί έριξαν μολότοφ στο μνημείο... Όχι γιατί είχαν αντιδραγουμική άποψη, που απαιτεί ιδιαίτερη γνώση της πολύπλοκης εποχής, αλλά ίσως λόγω αντιεθνικιστικών συνδρόμων...

Το κείμενο συλλογής υπογραφών -το οποίο με χαρά θα συνυπέγραφα και εγώ για να μας θυμίζει (το μνημείο) το γιατί ηττήθηκαν οι Έλληνες στη Μικρά Ασία- ξεκινά με την αναπόδεικτη βεβαιότητα ότι κάποιοι θέλουν συνειδητά την απομάκρυνση του μνημείου...

Προς το παρόν κανείς δεν έχει ζητήσει κάτι τέτοιο. Ούτε καν οι προσφυγικές οργανώσεις που εκπροσωπούν τα θύματα της πολιτικής που εξέφρασε και ο Ίων Δραγούμης.

Για τις θέσεις του Δραγούμη στα Μικρασιατικά, διαβάστε: https://kars1918.wordpress.com/2010/12/27/i_dragumis/

Η συγκεκριμένη κίνηση συλλογής υπογραφών μας θύμισε τη σύνθετη εκείνη εποχή, όπου κρίθηκε το μέλλον της Ελλάδας για όλη την επόμενη ιστορική περίοδο.

Γενικά οι Έλληνες τότε είχαν δύο αντιδιαμετρικές στρατηγικές:

Η πρώτη ήταν του Βενιζέλου που επιζητούσε το μέγιστο δυνατό εδαφικό κέρδος από την κατάρρευση Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ακριβώς γι' αυτό ο Δραγούμης τον κατήγγειλε για «χωματική λαιμαργία»...

Η άλλη στρατηγική ήταν του Δραγούμη κ.ά. που συνέχιζαν να πιστεύουν στην δυνατότητα της ελληνοτουρκικής ομοσπονδίας και μετά το κίνημα των Νεότουρκων.

Ακριβώς γι’ αυτό πρωτεργάτες εκείνης εποχής (Δραγούμης, Μεταξάς) ήταν κατά της συμμετοχής της Ελλάδας στον Α' Βαλκανικό Πόλεμο.

Ο Βενιζέλος προερχόμενος από μια Κρήτη που μόλις είχε αποτινάξει την Οθωμανική εξουσία ήταν πολύ περισσότερο ρεαλιστής από τους παραδοσιακούς εν πολλοίς διεφθαρμένους πολιτικούς της «Μικράς πλην Εντίμου»...